κρέμβαλον

κρέμβαλον, τὸ (Α)

συν. στον πληθ. τὰ κρέμβαλα

κρόταλα προσαρμοσμένα στα δάχτυλα τών χορευτών, με τα οποία αυτοί κρατούσαν τον ρυθμό τού χορού.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ηχομιμητική λ. που ανάγεται στον παρεκτεταμένο με χειλικό τ. *kre-b- τής ΙΕ ρίζας *ker-, ηχομίμηση βραχνών φωνών ορισμένων ζώων, από τον οποίο σχηματίστηκε με ανάπτυξη έρρινου στοιχείου (n), το οποίο λόγω τού χειλικού (-b-[μπ]) ετράπη αφομοιωτικά σε -μ- (έτσι: κρεβ- > κρε-μ-β-)

για το επίθημα -αλον τού τ. πρβλ. κρότ-αλον, ρόπ-αλον].